Eerst kwam ik nooit in een sportschool. Ik vond het wel een mooi woord. Al die ronde letters als de o, p en r netjes naast elkaar. Maar dat heeft het woord porno ook en daar doe ik ook niet aan. Al enige tijd weet ik nu hoe zo’n sportschool er van binnen uitziet en wat je er zoal kan doen. Waar je overal aan kan hangen of op kan zitten. Ik doe dat drie keer per week. Niet zozeer … Lees meer …
Mijn moeder vond het vreemd dat ik als kind van mij af schilde wanneer ik een aardappel in handen had, in plaats van naar mij toe. “Dat doen alleen Indonesische mensen,” zei ze. Het kon niet liggen aan haar tweede moeder, Lily die Indonesisch was. Naar wie ik vernoemd ben waar zij overigens niet op zat te wachten. Want behalve deze psychische ballast heeft zij geen DNA aan mij over gedragen. Opmerkelijk heb ik altijd wel gevonden dat er in … Lees meer …
Dit keer geen hartelijk ontvangst in de Jachthaven te Deventer. De havenmeester zit thuis, en niet op zijn stek. Het Bass-restaurant is gesloten na een heftig ‘verschil van inzicht’ met het bestuur van de haven, en er is geen passant te zien. Het seizoen zit erop, is voorbij. Wij leggen aan bij steiger D4 en de enige die ons nog verwelkomd is Sjakie, de havenzwaan die in één beweging een heel bruin bolletje uit mijn hand grist. Voordeel van de … Lees meer …
Recent ben ik in de fortuinlijke positie geweest om met een 118 jaar oude zalmschouw het water op te gaan. Letwel; het is geen schip of schuit, en zeker geen boot maar een schouw. Ik heb gemerkt dat de benaming van deze oude zielen zeer nauw luistert. Met dit gevaarte ‘vaar’ je ook niet. Je verplaatst water. Daarnaast dient men rekening te houden met stroming. En het weer. Hoe wijlen Piet Paulusma dat zou zeggen: ”De wind waait”. En met … Lees meer …
Laatst sprak ik een ex-crimineel die vertelde dat je echt niet gelukkig wordt van tonnen op de bank en allerlei auto’s in je tuin. Je moet constant achteromkijken. Om te zien of de politie al voor de deur staat. Nu was hij daarvan af, van die tonnen, die auto’s en het achteromkijken en moet hij rondkomen van een schamel bedrag aan leefgeld per maand. “Maar,” zei hij, “nu heb ik een zonnetje”. Ik vond dat een mooie uitspraak. Vervelend is … Lees meer …
Eindelijk een goed gesprek met de verzorgers gehad van Zonder Staart. Dat werd ook tijd. Zonder Staart immers (roepnaam: Mickey) is namelijk al enige tijd hier kater aan huis. Wel vijf keer per dag komt hij langs. ’s Morgens zit hij onder de bank in mijn tuin. En het is nu zo koud buiten, en hij heeft zo’n honger. Toen ik Zonder Staart leerde kennen, wist ik nog niet dat hij Mickey heette en eigenlijk tegenover mij woonde. Hij was … Lees meer …
Het is koud maar ik ga niet naar binnen. Ik blijf op het terras voor de koffietent zitten want ik wil haar zien. Misschien is ze wel heel erg veranderd. Heeft ze geblondeerd haar. Of is ze heel dik, of heel dun geworden. Mijn ogen zijn moe en vaag zie ik iemand die op haar lijkt. Maar er loopt een man naast haar. En ze komt niet met man. Of die vrouw in die rode jas. Toch is een rode … Lees meer …
Het valt me op dat er geen ‘ouderen’ meer bestaan. Vroeger had je die wel, je had zelfs ‘bejaarden’. Bejaarden waren echt hele, hele oude mensen en die zaten ook in een apart tehuis. Een bejaardenhuis. Dat is een soort flat met een eetzaal erin. Al kon zo’n bejaarde ook op de kamer eten. Dan kwam er een dienblad met opgestapelde pannetjes. En vla. De bejaarden en de huizen bestaan echter niet meer. Uitgestorven. Maar ook de ouderen zijn verdwenen … Lees meer …
Gisteravond vertelde André Kuipers dat hij last heeft van hoogtevrees. Dat leek me niet handig, als astronaut zijnde. Dat is immers geen kwestie van balanceren op een keukentrapje. Maar met een raketje helemaal de hemel in. Dus hoe hoog moet zijn vrees zijn geweest? Toen interviewer Coen Verbraak (Over Leven) hiernaar vroeg, gooide Kuipers het ineens over een hele andere boeg. Hij verving het woord ‘vrees’ voor het woord ‘kwetsbaarheid’. Wat pas in zijn context weer eigenlijk wel hetzelfde bleek … Lees meer …
Verbijsterd staart de vrouw de caissière aan. Ze heeft de band stilgezet en het flesje wijn staat ongescand aan de voor haar aan de verkeerde kant, van de kassa. “Hoezo ID tonen?! Ik ben toch duidelijk ouder dan 25 jaar?!” Maar de caissière met de mega-wimpers houdt voet bij stuk. Zonder ID geen wijn. “Maar ik heb geen ID bij me!” “Ik zie duidelijk dat mevrouw ouder is dan 25,” doe ik een duit in het zakje. Niet alleen om … Lees meer …
