Recent ben ik in de fortuinlijke positie geweest om met een 118 jaar oude zalmschouw het water op te gaan. Letwel; het is geen schip of schuit, en zeker geen boot maar een schouw. Ik heb gemerkt dat de benaming van deze oude zielen zeer nauw luistert. Met dit gevaarte ‘vaar’ je ook niet. Je verplaatst water. Daarnaast dient men rekening te houden met stroming. En het weer. Hoe wijlen Piet Paulusma dat zou zeggen: ”De wind waait”. En met … Lees meer …
Eindelijk een goed gesprek met de verzorgers gehad van Zonder Staart. Dat werd ook tijd. Zonder Staart immers (roepnaam: Mickey) is namelijk al enige tijd hier kater aan huis. Wel vijf keer per dag komt hij langs. ’s Morgens zit hij onder de bank in mijn tuin. En het is nu zo koud buiten, en hij heeft zo’n honger. Toen ik Zonder Staart leerde kennen, wist ik nog niet dat hij Mickey heette en eigenlijk tegenover mij woonde. Hij was … Lees meer …
Wanneer je 35 jaar getrouwd bent met een man, doe je hem niet zomaar weg. Ook niet wanneer je weet dat hij op de lange termijn helemaal niet goed voor je is. Slecht, zelfs. Wanneer je in het dagelijks leven best prima met hem door de deur kan en het allemaal eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is, dan houd je hem. Dan houd je hem vast. Het is toch pas vandaag, en niet morgen. De man met wie ik ongeveer … Lees meer …
Vriendschap is een bijzonder ding. Het kan komen en gaan, soms voor lang of heel kort. Soms zijn mensen voorbijgangers, soms blijven ze ‘plakken’. Vriendschap kan zijn voor het leven of heel onvergetelijk voor heel even. Ik heb zo’n bijzondere vriendschap met iemand die ik nooit zie. Zij is in mijn hart en ik ben in het hare. Dat is de beste plek voor ons, zo weten wij na onze pogingen de vriendschap ook praktisch gestalte te geven. Dat is … Lees meer …
Eén van de allermooiste uitspraken van jou wil ik de wereld niet onthouden. ‘Afscheid nemen is niet loslaten maar een andere manier van vasthouden’. Dat stond er, met een hele blije foto van jou ernaast. Wat een kracht en wijsheid, en wat een hart onder de riem voor ons allemaal. Niet het zware verlies te dragen maar jou op een andere, nieuwe manier te omarmen. Zodat je toch altijd een beetje bij ons blijft. Ja, dat wou ik, zo zou … Lees meer …
Wat een pret. Met goed gevolg heb ik de online-training Storytelling (in het kort) afgerond. Ik krijg daarvoor de felicitaties én een certificaat. Bij Storytelling, heb ik geleerd, gaat het erom dat er een held is, (Held), een obstakel, (schurk, tegenslag, iets te overwinnen) en een oplossing (transformatie, de Held overwint en staat herboren weer op). En nu jij, Nelleke, daagde de trainer mij uit om de verse theorie in de praktijk te gaan brengen. Beschrijf je Held. Ik moest … Lees meer …
Op het gebied van de communicatieve vaardigheden valt nog veel te doen. Soms kan het ook juist te goed gaan, in de trant van alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden maar in de regel valt er nog aardig wat te schuren en te schaven. Bijvoorbeeld bij nieuwe woorden als doodgebotoxt of gevindikleukt. Het maakt de communicatie onnodig ingewikkeld. De doodgebotoxte dame leeft nog, en wanneer je iemand hebt gevindikleukt kan je op TV komen, bij Robert ten Brink. … Lees meer …
Al jarenlang doe ik mijn best, een goede gastvrouw te zijn. Qua gezelligheid lukt dat meestal wel maar op tijd de koffie met het gebak serveren, het drankje met het nootje, het toostje met de Brie; nee. Terwijl ik het gebak opschep met de kaasschaaf voor de één, is de ander al toe aan het wijntje, zijn de nootjes verdwenen en terwijl ik het cadeautje aanneem van de onverwachte gast die toch kwam, komt er een vriendin uit de keuken … Lees meer …
Zomaar de grens overgaan, dat mag niet. Dat is niet netjes. Je moet eerst je paspoort laten zien, vragen of je over mag steken en als het mag, dan kan je gaan. En anders word je ’teruggefloten’. Dat gaat niet alleen tussen landen zo, maar tussen mensen ook. Je moet eerst je identiteit laten zien in de zin van een ik-boodschap, vragen of je de grens van een ander over mag en als het mag, dan kan je gaan. En … Lees meer …
“Is dát het?” De mannen, breedgeschouderd en bewapend, staren naar het object in mijn tuin. “Dàt is het”. Er valt een stilte waarin alle aanwezigen, inclusief de mannen van de waakzame dienstbaarheid, staren naar het object. Een vuurkorfje. Met drie houtjes erin. Met acht vlammetjes erop. Geen rook, want het is speciaal gedroogd hout. Voor vuurkorfjesgebruik. “Komen we hiervoor?”, vraagt de ene sterke arm aan de andere. “Het spijt me zeer hoor,” zegt de andere sterke arm, “maar wat is Nederland … Lees meer …
