Ik heb een nieuwe vriendin, Sarah heet ze. En ik ben blij met haar. Ze is heel attent, best vrolijk en elke keer heeft ze weer iets nieuws te melden. En alles veilig via de mail, ze staat gelukkig niet aan de deur in dit nare corona-tijdperk, met haar nieuwtjes. Ik heb wat last van het lege-nest-syndroom nu mijn boek de deur uit is. Mijn lege handen hebben ineens niet zo veel meer te doen. Loslaten, (werkwoord; liet los, heeft … Lees meer …
Oorspronkelijk was het niet mijn bedoeling om een heel boek te schrijven. Ik was voornemens een nieuw script te schrijven, voor een nieuwe theatervoorstelling. Maar er rolde helemaal niets uit mijn pen. Wat vreemd, zeg. Er rolt altijd van alles uit mijn pen. Zomaar vanzelf en met flinke snelheid. En nu niet. Daar wordt een schrijver zeer ongelukkig van, en zo ongelukkig zat ik op een nacht ook op de drempel van mijn tuindeur. Naar het donker van de tuin … Lees meer …
“Ik heb hier nog wat oude spulletjes uit het rommelkamertje,” zegt Moeder. “Waar het licht uit is?”, vraagt Roodkapje. “Ja, waar het licht uit is,” zegt Moeder. “Ik heb ze allemaal in deze mand gedaan. Wil jij ze naar Grootmoeder brengen? Ik geloof niet dat ik er verder iets mee doe”. Moeder zet de mand met de spulletjes met een grote boerenbontenzakdoek erover, op de keukentafel. Roodkapje heeft er eigenlijk niet zoveel zin in. Ze vindt het niet zo fijn … Lees meer …
Heel erg lang geleden, in een heel groot bos ver hier vandaan woonde een houthakker met zijn vrouw en zijn zestien kinderen. De houthakker wist ook wel dat niet al deze kinderen uit zijn hout gesneden waren, maar de houthakker was een hardwerkende, warme man en nam zijn vaderschap ruimhartig op zich.Maar op een dag, het was de vierde woensdag van de maand want zijn vrouw was boodschappen aan het doen in het dorp, kwam er een afgezant van de … Lees meer …
Uit hoofdstuk 10, Liefde komt op je pad, of niet, een gedeelte uit Coupe-ik-ben-zo-gelukkig (H10.3.). Het 18+ gedeelte uit H10 is speciaal voor dit blog geschrapt. De privé-versie is te lezen via bol.com maar lul daar maar niet te veel over. Wat eraan vooraf ging: (H10.2. Niet op Zoek); Freya had ook een Wederzijdse date maar die moest ze van haar keukentafel naar de voordeur begeleiden. Dat kon niet anders. Deze lieve, leuke, zorgzame date met toekomstplannen met Freya erin, was … Lees meer …
Ernstig lang geleden bestond de telefoon nog niet. Dat zal wel zo ongeveer in het Stenen Tijdperk zijn geweest want wij hebben daar geen collectief geheugen meer van. Het zit niet meer in ons culturele erfgoed. Sommige mensen herinneren zich nog wel dat de telefoon bestond aan een draad, of aan de muur hing. Dat heette dan een ‘vaste’ telefoon. Maar dat zijn alleen hele oude mensen die ook vertellen dat er vroeger mensen waren die in een treincoupe met elkaar … Lees meer …
Ter bevordering van het persoonlijke welzijn heeft iedereen zo zijn eigen ‘ding’ wat-ie moet doen. Of zoals een supervisor ooit tegen mij zei: “Je bent nog altijd zelf je beste therapeut”. Ik ken mensen die therapeutisch vissen of hardlopen, ’troost-eten’ koken of er alleen over praten (hiervan heb ik de heilzame werking persoonlijk vastgesteld) en mensen die naar hard-rockbandjes moeten gaan kijken. Ik heb alleen dat laatste. Soms heb ik een onstuitbare behoefte wat stoere heren te zien op een … Lees meer …
Vandaag kreeg ik een mail waarin de angst werd verwoord dat ik het faillissement van Buurthuis Hop zou aankondigen. Maar Buurthuis Hop gaat helemaal niet failliet, sterker nog: Hop bloeit op. Het betreft hier natuurlijk het buurthuis te Zwinkerveen, bij de Zwinkerveense plas rechtsaf. Uit het script van Toosje’s Comeback. Voor de vakantie leek het er even op dat Toosje helemaal nooit haar Comeback ging maken. Spontaan vielen er enkele spelers uit door verhuizing, huiswerk en huiselijke omstandigheden van verregaande … Lees meer …
Het meest fascinerende blijft toch het leven zelf. Het kan zomaar veel harmonieuzer, evenwichtiger en completer zijn dan je kan bedenken. Omdat het totaal niet zo op je overkomt. Vandaag bijvoorbeeld had ik een interview voor de radio, over de mythe van de moederliefde; de voorstelling én het boek. Mijn voorgevoel vertelde mij dat er iets mee aan de hand was, dus ik mailde hen met vragen over voorgesprek en voorbereiding. Maar zij dachten alleen maar ‘wat een zenuwachtige mevrouw’ … Lees meer …
“U kunt vast niet fluiten,” zei de ober terwijl hij het bord van mijn ex-tosti Hawaii van tafel nam. Niet fluiten? Maar voordat ik kon aantonen dat ik juist heel goed kan fluiten, sommigen vinden zelfs dat ik kan fluiten ‘als een kerel‘, ging hij verder. “Dat zei m’n moeder altijd. Als je je korstjes niet opeet, kan je vast niet fluiten”. We keken naar het bord waar de tosti op had gelegen en inderdaad. Behalve een blaadje sla en … Lees meer …
