Enkele jaren geleden heb ik vanuit Spiritueel Consult een Droomduiding-cursus gegeven en hierover, want hoe doe je dat eigenlijk, een boekje geschreven. Nu we ineens ruim in tijd en thuis zitten misschien een aardige bezigheid ons eens te verdiepen in ons kostbare Zelf. Daar de vruchten van te plukken en zonodig die ziel onder de arm vandaan te halen en te omarmen, en weer het beste uit jezelf te halen. Hieronder Hoofdstuk 1 om even een idee te krijgen van … Lees meer …
En dan ineens zijn we teruggeworpen op onszelf. En worden we teruggeplaatst in de persoonlijke ruimte van 1,5 meter afstand tot een ander (onbekend) human being. De bussen waren te krap, de treinen te klein, de metro’s te vol. Mensen zijn geen volkje wat je op elkaar kan proppen, efficiënt, kostenbesparend, met economische meerwaarde. Voor wie, ook alweer? Wanneer mensen op elkaar gepropt worden, gaan ze vreemd sociaal gedrag vertonen. In de metro kijk je elkaar niet aan. Wanneer die man … Lees meer …
Met de Kerst voor de deur, komen ze toch weer op. Die gedachten en gevoelens over wat het nu betekent. Herinneringen. “Als ik later groot ben, wil ik twaalf kinderen,” vertelde ik. Mijn moeder schonk koffie in voor mijn vader en haarzelf in het mokka-koffie-serviesje wat zij op haar 19e van haar vader had gekregen. “Dan trouw ik met vier mannen,” vervolgde ik, “een dokter, een advocaat, een tandarts en nog een rijke stinkerd. Want met twaalf kinderen heb ik … Lees meer …
In redelijke verwarring zijn vandaag de kerstballen weer in de grote plastic tas van de Blokker verdwenen. De kerstlichtjes netjes in de knoop er bovenop. De slingers, de vogeltjes en paddenstoelen in de kapotte reiskoffer en dat hele zaakje weer op hun vertrouwde plekje in de schuur. Met het poezenmandje, wat zolang pal voor de wasmachine stond, daar weer bovenop. Deur op slot en kerst 2017 is definitief voorbij. In redelijke verwarring. Zo napratend met deze en gene ben ik … Lees meer …
Ernstig lang geleden bestond de telefoon nog niet. Dat zal wel zo ongeveer in het Stenen Tijdperk zijn geweest want wij hebben daar geen collectief geheugen meer van. Het zit niet meer in ons culturele erfgoed. Sommige mensen herinneren zich nog wel dat de telefoon bestond aan een draad, of aan de muur hing. Dat heette dan een ‘vaste’ telefoon. Maar dat zijn alleen hele oude mensen die ook vertellen dat er vroeger mensen waren die in een treincoupe met elkaar … Lees meer …
Van een ex-verloofde kreeg ik eens een heuse waterpijp, voor mijn verjaardag. Een blauwe. Dit was omdat hij gestopt was met roken maar niet zozeer ook wilde stoppen met blowen. Vandaar de gift, op mijn verjaardag. Voor mij was een waterpijp niet geheel noodzakelijk omdat ik gestaag doorstookte, qua roken. Een zelfgebouwde shag-gerelateerde stuff-sigaret was mij liever dan geborrel uit een blauwe fles. Ik hou niet van blauw. Maar hij was gestopt met roken. En blijkbaar niet voornemens aldus ook … Lees meer …
De meeste mensen denken dat engelen ‘boven’ wonen, zo ongeveer in de hemel of nog verder en wij hier, ‘beneden’. De engelen zijn aan het engelen ‘daarboven’ en wij ‘hierbeneden’ zijn eigenlijk altijd bezig met rotzooitjes te maken en rotzooitjes op te ruimen. Voor onszelf of voor een ander. Maar dat is niet zo of althans; de engelen engelen wel en wij rotzooien wel maar het is niet zo dat we zo ver van elkaar wonen. Sinds kort ken ik bijvoorbeeld … Lees meer …
“Ik mag dan Atlas heten en de wereld op mijn schouders dragen,”zei hij. “Zowaar, mijn vriend, dit is enkel een stommiteit van mij geweest. Een misverstand wat uit mijn hulpvaardigheid geboren is. Of een misbruik van mijn helpende handen. Het is nu jouw beurt”. En hij rolde de wereld op de schouders van de voorbijganger. “Maar ik vroeg enkel of je kracht een last of een zegen was,” sprak de man verbijsterd. “Dat weet ik,” zei Atlas, “En daar heb … Lees meer …
Alleen kinderen kunnen en mógen dat: de waarom-vraag stellen. Waarom, waarom, waarom? Een lastige vraag voor volwassenen, want ja, waarom eigenlijk? Heeft het nut? Heeft het reden? Heeft het zin? Onze kleine filosofen dwingen ons erbij stil te staan. Vergis je niet te denken dat dit nu eenmaal een fase is waar de kleine filosofen zelf doorheen gaan. Nee, wij als volwassenen gaan er doorheen. Laatst vroeg een peuter mij, na een aantal waarom’s, waarom ik Tuc in huis had. … Lees meer …
Vanmorgen zag ik dat er rond één uur ’s nachts een mail naar mij was verzonden met daarin de mededeling dat er een man bij mij op de stoep zou staan die middag, tussen half één en half drie. Met een cadeautje. Sinterklaas dus, want bij die gelegenheid betaal je ook altijd je cadeautjes zelf. Tussen negen en half elf keek ik 58 keer op de klok. Of het per ongeluk ongemerkt al ’tussen half één en half drie’ was geworden. … Lees meer …
