In redelijke verwarring zijn vandaag de kerstballen weer in de grote plastic tas van de Blokker verdwenen. De kerstlichtjes netjes in de knoop er bovenop. De slingers, de vogeltjes en paddenstoelen in de kapotte reiskoffer en dat hele zaakje weer op hun vertrouwde plekje in de schuur. Met het poezenmandje, wat zolang pal voor de wasmachine stond, daar weer bovenop. Deur op slot en kerst 2017 is definitief voorbij.
In redelijke verwarring.
Zo napratend met deze en gene ben ik erachter gekomen dat ik niet gegourmet heb. Bij mij thuis was er een voor- en nagerecht, nog wat in het midden en iets tussendoor. En erbij. En dat alles was met vereende krachten in elkaar geknutseld, rekening houdend met de volgorde, en ongeacht het in het geheel ontbreken van een roeping überhaupt van wat ook mag lijken op een keukenprinsesje mij aangaande.
Zo napratend met deze en gene ben ik erachter gekomen dat er niet zozeer meer sprake is van een Eerste of Tweede Kerstdag maar van een Eerste of Tweede Gourmetdag. Beide dagen ben ik volledig misgelopen.
Ik ben er overigens niet vóór. Voor Gourmetmis.
Liever dat ouderwetse tafelen zonder afgeleid te worden door borrelende bakjes, doorgegeven schaaltjes en het moeten omdraaien van mini-biefstukjes of een gehaktballetje-balletje. Alsof de tafel de telefoon is, en de etenswaardigheden de app-jes. Pling pling aandacht, aandacht!
Geen gelegenheid om stil te staan bij de kerstgedachte. Die ging over rust, vrede en eerst het jij, en dan pas ik. Niet over shit m’n mini-biefstuk staat in de fik.
Ik begrijp het trouwens wel hoor, die omslag. Van Kerst naar Gourmet. Kerst is te ingewikkeld geworden voor deze tijd. Alleen het verhaal al van Jezus, en die kribbe in die stal. Fijn dat Jezus geboren is natuurlijk bij Jozef en Maria maar toch vreemd dat hij dan een andere vader heeft. En Jozef dan weer wel zo’n kribje in elkaar heeft getimmerd, als aanstaande papa. Dat heb je in onze tijd niet meer. Flip op, zeggen mannen tegenwoordig.
Maria is ook ‘onbevlekt ontvangen’ van Jezus en ook dat is ingewikkeld. Hoe heeft ze dat gedaan met Jozef of de andere vader? Ik heb dat proefondervindelijk uitgeprobeerd maar nee, vlek-op-vlek. Geen beginnen aan.
Het hele verhaal moet dus gaan over de symboliek. Over het in liefde ontvangen. Over dat daar niets smerigs bij zit, over het universele. Grof gezegd gaat het dus niet om de mini-biefstuk maar over de hele koe. Waarbij het niet uitmaakt van welke vader het gras is wat hem voedt, zolang het hem maar wordt gegeven.
De Kerstgedachte wil ons eigenlijk op nogal ingewikkelde en verwarrende wijze laten nadenken over waarden en normen. Tijdens dat zoveel-gangen-diner wat voordat Jezus ten-tafel kwam werd geïntroduceerd door een Romeinse meneer genaamd Mithras die op 25 december jarig was en de ‘onoverwinnelijke zon’ werd genoemd. Maar, om de waarden en normen van de kerstgedachte te volgen, had ook hij dit idee niet van zichzelf al gold hij als een soort godheid. Zoals dat ook Jezus overkwam.
Want vóór Jezus en Mithras waren er de Germanen. En zij introduceerden ons Kerstfeest, met de Kerstgedachte. Zij vierden namelijk het feest van het Licht, het Joelfeest. Zij vierden dat het gelukt was om het Donker te verjagen en het Licht haar intrede te laten doen. En te groeien na die donkerste dag in december. Ze verlichtten bomen, aten en joelden Eerste en Tweede Joeldag aan één stuk door. Met resultaat.
Mijn voorstel aan u, de mensheid, is dan ook om geen ingewikkelde Kerstdagen meer te vieren. laten we ze niet vervangen door twee Gourmetmisdagen. Laten wij weer joelen tijdens het Joelfeest. Laten wij dat twee, drie, vier keer per jaar doen.
En het Donker beschijnen met al ons Licht, en Liefde.
