Nog even, en dan is The Voice weer op tv. Ik denk vrijdag. Net zoals Vandaag Inside (VI) maandag weer start kunnen we op dezelfde gronden ook zingend Nederland weer verwachten. Zonder ‘sorry’.
Bij Johan Derksen is dat natuurlijk een beetje raar. Wanneer je op de Nederlandse tv een misdaad als verkrachting bekent, en dat nog lachwekkend vindt ook, zou je denken dat een excuus op zijn plaats is. Voor The Voice is dit natuurlijk anders. Mannen als Marco Borsato en Ali B. zijn nog niet veroordeeld door een rechtbank tot daders. Zij kunnen nog niet iets bekennen waar je ‘sorry’ voor zegt.
Maar dat hoeft ook allemaal niet, leer ik van Angela de Jong, tv-recensente van het Algemeen Dagblad. Het gaat niet zozeer om een excuus maar om iets ‘heel handig’ aan te pakken, vanuit het management (Beau, 11 mei). Dan was er niet zo’n ophef geweest. Het enige wat er dan nog moest gebeuren is ‘wachten tot het stof is neergedaald’. En dan konden we weer jolig verder met de dynamiek aan de tafel van deze ‘explosieve mannen die zich niet laten sturen’.
Dat was bij The Voice ook. Mannen die zich niet lieten sturen en de ‘stof’ die is neergedaald op het bordje van meneer de Mol.
Televisiemannen, noemde hij Genee, van der Gijp en Derksen (Beau, 12 mei). Dat vond hij eerder ook van Jeroen Rietbergen. Ook zo’n televisieman.
Opmerkelijk en een mooie spiegel voor ons televisiemannenland is hoe het onderwerp over de morele verontwaardiging qua seksueel geweld is verschoven naar het onderwerp ‘kaarsrel’. Het onderwerp ‘kaarsrel’ gaat erover of een programma van de buis moet, of niet.
Wij, als democratische Nederlanders met een Russisch monster in onze achtertuin, vinden van niet.
Angela de Jong is blij met de terugkeer van VI, met Johan Derksen weer op de buis. Zijn mening doet ertoe, vertelt ze, en ze kijkt vaak nog even of Johan alweer ergens iets van vindt. Dat is niet zo fijn, in haar functie als tv-recensente.
Althans voor ons, vrouwen.
Hoe geschokt ze was toen het slijk der aarde naar boven kwam bij The Voice, zo lijkt ze nu bij Johan Derksen op schoot te zitten en zijn persoonlijke spreekbuis te zijn.
Het is allemaal niet zo erg, al vijftig jaar geleden, misschien niet eens waar, al die dynamiek aan tafel en ze kan zich ook het gelach goed voorstellen. De heren lachten helemaal niet over het onderwerp want van der Gijp deed al zus, en Genee deed al zo en ze hadden het nu eenmaal allemaal niet zo goed ‘aangevoeld’. En dan ook nog ‘sorry’ moeten zeggen? Daar waren ‘de mannen niet blij mee’.
Angela ook niet, zo te zien dus des te meer kans dat The Voice vanaf volgende week vrijdag weer op tv is. Het stof is immers nedergedaald, het is alweer even geleden, misschien niet eens waar, de dynamiek op de werkvloer kan ze zich goed voorstellen en ja, je moet de mannen even kennen. Explosief, en laten zich niet sturen.
‘Zal ik je boven de studio’s laten zien’ appte Rietbergen.
Maar die waren er helemaal niet.
Ook weer zoiets waarbij de Mol al zus deed, en Rietbergen zo. Tsja en toen ging iedereen lachen maar dat was niet daarover. Ze hadden niet goed aangevoeld, dat was alles. Volgens de dame in kwestie, het slachtoffer, was hier juist wel sprake van.
Moest er toch nog niet iets gezegd worden over berouw, was de enige kritische vraag van Beau en dan ook nog met een heel klein stemmetje. Maar hierop begonnen mensen wat door elkaar heen te praten. Het enige verstaanbare was (Angela?) dat Johan Derksen inmiddels ook Rusland-deskundige zou zijn.
‘Goh, dat heb ik ook gehoord,’ reageerde journalist en uitgever Derk Sauer. We kennen hem van The Moscow Times en zijn toelichtingen op Russen en Rusland in het algemeen en Poetin in het bijzonder.
Hij had ook gehoord dat Derksen een specialist was ‘dus laat ik mijn mond maar houden’, zei hij.
Maar die grap snapte Angela niet.
Wauw wat goed verwoord.