Knabbel&Babbel

Soms kom je twee mensen tegen waarvan je denkt: wat zou het leuk zijn wanneer die twee gaan daten. En daar ga je je dan mee bemoeien. Ik raad dat af.
Bemoei je niet met mogelijk pril geluk. Kwartjes kunnen nu eenmaal vreemd vallen.
Ik ontmoette, apart en los van elkaar Hans en Irma. Twee hele leuke, charmante, aardige mensen en allebei een beetje op zoek. Dat leek me wel wat, om deze twee mensen te helpen bij de zoektocht en wie weet een lichtje te laten schijnen in hun liefdesleven.
Reuze spannend, vond ik dat.
“Leuke man,” zei Irma toen ik haar een foto liet zien.
“Zeker,” zei ik, “en zacht en zorgzaam” en in al mijn enthousiasme voegde ik eraan toe dat behalve de date het mij leuk leek wanneer ze zouden gaan trouwen.
Daar schrok Irma een beetje van. Dat was iets te veel voortvarendheid.
“Nou,” legde ik uit, “hij heeft een dubbele, zeer chique achternaam. Met jouw achternaam erbij klinkt dat prachtig!”
En om volledig te zijn, onthulde ik zijn voornaam:
“Hij heet Hans”.
Irma keek me wat terughoudend aan.
“Eigenlijk,” zei ze toen, “heet ik Hansje. Ik heb mijn naam later veranderd”.
Hans en Hansje.
“Dat heeft een te groot knabbel&babbel-gehalte,”gaf ik toe.
“En,” vervolgde ze, “ik ben al van adel”.
Ter plekke schudde ze zo vijf voornamen en nog eens vijf achternamen uit haar mouw. En daar zou Hans’ dubbele achternaam dan nog bijkomen.
“Zo vind ik er geen lol meer aan,” zei ik teleurgesteld.
“Wanneer jij je voor moet stellen, ben je een kwartier aan het woord”.
Om vooral mij toch nog een beetje blij te maken snorde Irma een recente foto van zichzelf op die ik dan met haar persmissie mocht voorleggen aan Hans.
“Wie is dit?”, vroeg hij.
En ik legde uit dat hij haar nog niet kende, maar ik dan weer wel. En om het spannend te maken deed ik het voorstel van de date, met de kwartjes die alle kanten op konden vallen.
Maar hij wou niet.
Maar hoezo niet, vroeg ik hem, Irma is immers een hartstikke leuke meid, met raakvlakken.
“Nee,” zei hij.
“Ik wil alleen een date met jou”.