Afgelopen periode ben ik twee poesjes verloren, Roosje en Ziva. Op 26 augustus en 12 september. Er is veel steun gekomen uit de buurt. Veelal van mensen ook die ik helemaal niet ken. Er zijn bloemetjes om Roosje heen gelegd, ik heb de mevrouw mogen spreken die de ambulance heeft gebeld voor Ziva. En zij had, twee weken terug ook nog Roosje gezien. Bijna op dezelfde plek.
Ik ben iedereen dankbaar hiervoor, voor al dat medeleven en steun. Maar vandaag hoorde ik ineens een ander verhaal. Uit mijn buurt. Misschien wonen hier ook wel enge mensen.
Een persoon heeft geconstateerd, het was 14 september dat ik een gat aan het graven was. In mijn tuin.
Zij alarmeerde meteen een aantal andere bewoners. Belde ze, appte ze.
Nelleke is een gat aan het graven, in haar tuin. Een heel DIEP gat.
Dat klonk nogal verontrustend in de oren van de contactpersoon die weer iemand anders appte om eens even langs mijn tuin te lopen. En poolshoogte te nemen van wat daar gaande was. Er zijn inderdaad wat mensen voorbijgekomen. Sommigen zeiden niets, sommigen zeiden:
“Wat doen jullie?”
Wij groeven door.
De ‘buurtinspecteur’ stelde vast dat het feitelijk juist was. Dat Nelleke een gat aan het graven was, in haar tuin.
Een heel diep gat.
Daar paste zo iemand in. Zo diep.
Nelleke was een plaats delict aan het verdoezelen.
Een andere buur, die ook was langsgelopen was het daar niet meteen mee eens. Volgens hem was het diepe gat niet diep genoeg.
Jawel. Wanneer je iemand dubbelvouwt.
Dus Nelleke is ook nog eens in staat bij een lijk, waarbij zeker lijkstijfheid is opgetreden met haar spierballetjes een paar benen langs een rompje te fabrieken. En een paar armpjes op de rug?
Om dit vervolgens te dumpen in het diepe gat.
En zo hield een gedeelte van de buurt zich angstvallig bezig met mijn vaardigheden, capaciteiten, carrière als beroepsmisdadiger.
Doodslag? Moord?
Ik heb al vaker moeten graven in mijn tuin, dit was niet de eerste keer.
Hoe beangstigend is dat?
Dit soort rondzingers krijg je nou, wanneer iemand geen vraag (durft) te stellen. Arme buurtmevrouw. Ik denk dat we als buurt goed voor haar moeten zorgen. Op tijd aan een bel trekken, op tijd ergens iets melden, voor iemand. Laten we als buurt ons medeleven, onze zorg en onze daadkracht voor elkaar inzetten. We zijn er immers goed in.
Rest mij nog één vraag. Wanneer er weer vermoedens zijn van moord en doodslag en het dubbelvouwen van lijken mijnerzijds, wil iemand mij dan ook even inlichten? Dan kan ik de bron geruststellen. Of medeplichtig maken.
Je weet immers maar nooit.
Meldpunt Zorgwekkend Gedrag
(ook anoniem)
0800-1205
Wijkagenten Zutphen
klik hier
0900-8844 of via contactformulier
