Voor allen wiens relatie in de dip zit, en dat kan op regelmatige basis zijn of zomaar spontaan ineens: er is hoop. Het kan weer goed komen.
Ik denk daarbij ook aan Oprah Winfrey die zei dat wanneer het bij één kan lukken, het ook bij twee kan en als het bij twee kan, het ook bij duizend kan.
Ik ben die ene. En dan ben jij nummer twee.
De dip in de relatie die ik al enige tijd heb, is een groot gebrek aan romantiek. Zeker in het begin was dat een groot probleem. Wanneer wij elkaar zwaar verliefd gepassioneerd wilden kussen, bijvoorbeeld, ging er altijd wat fout. Klapten wij met de tandjes tegen elkaar of belandde er tijdens de omhelzing een ellenboog in een oog. In het begin van onze relatie waren wij beiden de helft van de tijd bont en blauw. Voor ons geen spannende massageolie maar Arniflor. Van VSM.
Valentijn, waarbij half Nederland elkaar leuke knuffels en kaartjes geeft, ging in eerste instantie totaal aan ons voorbij.
Totdat ik een vis kreeg. Op Valentijnsdag. Nu hou ik van vis maar voor deze dag van de romantiek vind ik het wat ‘koel’.
Het jaar erop kreeg ik weer een vis. En het jaar erop kreeg ik niks.
“Ik heb niet eens een vis gekregen,” klaagde ik.
“Jawel! Ik heb je een vis gegeven,” riep hij.
“Aangegeven,” verbeterde ik. Ik had de vis notabene zelf betaald!
Gisteren kwam mijn Lief thuis met een bos bloemen. Of althans, iets ingepakts in bruin papier. Het had ook de Eiffeltoren kunnen zijn.
Hij stond daar wat onhandig te wezen met het gevaarte, overhandigde het me en boog voorover om me te kussen.
Dat ging goed.
“Wat sneu,” dacht ik.
Ik zou pas twee dagen later jarig zijn. Hij had zich blijkbaar vergist in de datum. Nu zijn we niet van die aanhangers van zon- en feestdagen dus zo erg is dat niet. En ook ik ben wel eens zijn verjaardag vergeten. Of hoe oud hij nu weer werd.
Ik vergaf hem ter plekke.
Maar daar ging het niet over.
Hij ging met mij ons zus-en-zoveelste jaar verkering vieren!!!
Ik had geen idee.
“Gunst,” zei ik verbaasd.
“Is dat vandaag?”
“Ja,” zei hij.
“Ik leer het wel”.
Ik pakte de Eiffeltoren uit die transformeerde in een zeer bescheiden lieflijk bosje bloemen en tegelijkertijd transformeerde ik van een stabiele volwassen vrouw in een soort blozend meisje met vlechtjes. En giechelde bijna.
Alle meisjes willen prinsesjes zijn en ik was er ineens eentje geworden! Hoe was dat mogelijk?
Nu was dit niet het ergste, in onze romantische carrière, dit bosje bloemen. Het ergste was de omstandigheid waaronder het plaatsvond.
Precies die dag namelijk, was zijn auto uit logeren bij de APK-garage.
En was hij, door weer en wind, door ijzige kou, gladheid en belemmerd zicht op de brommer langs een gerenommeerde bloemenshop gereden. Had het bosje tegen weer en wind, en ijzige kou laten inpakken en het gevaarte tussen zijn benen vervoerd op weg naar zijn Liefde. Me!
Met dit romantische hoogtepunt in ons leven, beter kan niet, viel ik gelukzalig in slaap.
Maar zo werd ik niet wakker.
OMG, dacht ik nog met mijn ogen dicht.
Volgend jaar ben ik aan de beurt.
