Afgelopen periode ben ik twee poesjes verloren, Roosje en Ziva. Op 26 augustus en 12 september. Er is veel steun gekomen uit de buurt. Veelal van mensen ook die ik helemaal niet ken. Er zijn bloemetjes om Roosje heen gelegd, ik heb de mevrouw mogen spreken die de ambulance heeft gebeld voor Ziva. En zij had, twee weken terug ook nog Roosje gezien. Bijna op dezelfde plek. Ik ben iedereen dankbaar hiervoor, voor al dat medeleven en steun. Maar vandaag … Lees meer …
Ziva Riemeijer staat er op de post-it. Zo had ik dat zelf nog nooit bedacht. Nadat Roosje is overleden op 26 augustus blijft haar papa over met een gat in zijn hart. En Ziva en ik met een immense leegte in ons huis. Alsof er twee Roosjes zijn overleden in plaats van één. Ziva zit op de stoel. Ze slaapt maar wat. Geen Roosje meer om samen mee te spelen, samen te slapen en samen de achtervolging in te zetten … Lees meer …
Roosje was niet mijn poesje maar die van mijn vriend. En hij was niet haar verzorger, maar haar papa. Als piepklein kittentje groeide ze op in de bosjes op een boerderij. Bang. Bang voor de haan die het op haar had verzien en haar altijd pikte. Mijn vriend plukte haar daar weg en nam haar mee naar huis. Omdat ze geen kameraadje had om mee te spelen, speelde hij met haar. Zoals katten dat doen. Je verstoppen en onverwacht tevoorschijn … Lees meer …
En toen kwam ik op de bank te zitten met een burn-out. En dat bleek al snel heel anders te zijn dan op de bank zitten zonder burn-out. Bijna te moe om te praten, te moe om zelfstandig rechtop te zitten. Ik stutte mij met kussens. Van schrijven, mijn lust en mijn leven, was al helemaal geen sprake meer. Gelukkig bestaan er winkels als de Action. En daar stuitte ik op een bouwpakketje van een huisje, van ongeveer €4,-. Zo’n … Lees meer …
Soms kom je twee mensen tegen waarvan je denkt: wat zou het leuk zijn wanneer die twee gaan daten. En daar ga je je dan mee bemoeien. Ik raad dat af. Bemoei je niet met mogelijk pril geluk. Kwartjes kunnen nu eenmaal vreemd vallen. Ik ontmoette, apart en los van elkaar Hans en Irma. Twee hele leuke, charmante, aardige mensen en allebei een beetje op zoek. Dat leek me wel wat, om deze twee mensen te helpen bij de zoektocht … Lees meer …
Het water. Grijze golven die in elkaar overvloeien. Ze steken hun kopje op en verdwijnen weer. Geruisloos. Hoe zou het zijn geweest wanneer het water stil was. Vlak. Met alleen de avondzon erboven. Vredig. Bijna uitnodigend. Als watermens heb ik elke vakantie wel even een kleine dialoog met het water, en de golfjes. En denk ik aan jou. Wat was ik boos op jou. Ik schreef je brieven. Ik praatte tegen je. Stelde vragen waar geen antwoord op kwam. Ik … Lees meer …
Telkens wanneer ik bij mijn vriend op het toilet zit, moet ik aan de dierenarts denken. Het is namelijk te klein. Mijn, inmiddels gepensioneerde, dierenarts overigens is een bijzonder mens. Hij kan zowel met mensen als met dieren praten, zelfs tegelijkertijd en dat zie je maar weinig. Meestal kunnen mensen óf het één, óf het ander. Mijn dierenarts had altijd tijd. Ik kon altijd langskomen met mijn huisdier of hij kwam bij mij. Dat was dan in het geval van … Lees meer …
‘Ten eerste val ik op kaal en ten tweede zijn Fransozen klein en onbetrouwbaar. Of zou dat laatste niet aan het land van herkomst liggen’, schrijft een vriendin van mij, woonachtig in Frankrijk. Om haar punt echt duidelijk te maken mailt ze verder: “In dit land en in deze regio, gaat dit gepaard (woordspeling) met mannen die nog net niet kwijlen. Het speeksel is er nog net niet, maar ze staan stil om je uit te kleden met hun ogen”. … Lees meer …
Voor allen wiens relatie in de dip zit, en dat kan op regelmatige basis zijn of zomaar spontaan ineens: er is hoop. Het kan weer goed komen. Ik denk daarbij ook aan Oprah Winfrey die zei dat wanneer het bij één kan lukken, het ook bij twee kan en als het bij twee kan, het ook bij duizend kan. Ik ben die ene. En dan ben jij nummer twee. De dip in de relatie die ik al enige tijd heb, … Lees meer …
Of ik een pakje sigaretten mag, vraag ik aan de benzinepomphouder. “Nee,” zegt hij. Onwaarschijnlijk blij kijk ik hem aan. Ik wou dat iedereen dat tegen mij zei wanneer ik om sigaretten vroeg. Ik zou het echt afleggen, opgeven wanneer ik bij de volgende winkel, de zoveelste benzinepomp kwam om te horen dat iedereen mag roken. Behalve ik. Ik heb dit al eens gevraagd aan een winkel met een service-balie om mij ‘nee’ te verkopen, in plaats van rookwaar. Zij … Lees meer …
