Meisjes zonder plezier

Beduusd kijk ik naar Twan Huys en zijn vrolijk in het rond lachende gaste Ellen Laan bij College Tour. Ellen is hoogleraar seksuologie en heeft onderzoek gedaan naar seksualiteitsbeleving bij vrouwen. Daar was de glimlachende seksuologe vlot mee klaar, begrijp ik. Vrouwen beleven niet zo veel, is haar conclusie.
‘Vrouwen zijn nog steeds de plezier verschaffers. En niet de ontvangers‘.
Goedele Liekens vindt dat ook maar is ondanks de uitkomst toch blij met het onderzoek.
‘Er is veel onderzoek gedaan naar piemels en ballen en dergelijke maar naar de beleving van vrouwen, nee’.
Baandoorbrekend noemt ze het. Want hoewel vrouwen meer verschaffen dan ontvangen, is het nu een wetenschappelijk feit dat vrouwen fysiek zo in elkaar zitten dat ze geprikkeld en zelfs opgewonden kunnen raken. Misschien wel meer dan mannen.
‘En dat komt,’ legt Ellen glimlachend aan Twan uit, ‘omdat vrouwen al zo lang hebben blootgestaan aan verkrachting. Dan is het handig van het lichaam om een eerdere doorbloeding te hebben. Dan is het lijf beter beschermd, loopt het minder fysieke schade op’.
Twan vindt het blijkbaar wel een grappig antwoord want hij kijkt net zo vriendelijk terug als hij wordt aangekeken. Ellen licht toe dat verkrachting iets is wat altijd een doodsbedreigende situatie oplevert waarbij zo’n vrouwenlijf dan in overlevingsstand vechten of vluchten komt te staan. Maar goed, omdat dat nou net bij verkrachting erg lastig is uit te voeren is er ook nog bevriezen. En tijdens het bevriezen kan een vrouw dan nog dissociëren en dat is dan allemaal om de schade te beperken. De schade die niet beperkt wordt is wat de vrouw daarna nog meemaakt en dat is blaming the victim. Had ze maar niet moeten flirten, niet dat wijntje moeten drinken, dat rokje aan moeten doen of naar die bar moeten gaan. En dat heeft dan weer te maken, zo heeft Ellen onderzocht, met de reputatie-schade die seks voor vrouwen oplevert.
Twan illustreert dit met een filmpje waarin Patricia Paay vertelt dat ze het liefst dood wilde, toen haar privé-seksfilmpje openbaar werd gemaakt. De gehele Patricia Paay was ten grabbel gegooid immers maar, zo vertelde Ellen, als wij zouden vinden dat vrouwen van alle leeftijden vrij en blij mogen genieten van seks dan was het helemaal niet ernstig geweest wanneer Patricia Paay met haar blote billen op internet terecht was gekomen. De dubbele moraal inzake mannen, vrouwen en seks verwoordde ze vervolgens als ‘mannen veroveren en veroordelen nog steeds‘. En wat dan weer zo jammer is, is dat uit het onderzoek blijkt dat vrouwen nogal gebukt gaan onder dit mannelijk oordeel, met als uitzondering Patricia Paay natuurlijk.
Mannen kijken en vrouwen worden bekeken. Vrouwen ontvangen niet zoveel plezier omdat ze na eeuwen verkracht te zijn hebben geleerd dat seks voor vrouwen zoiets is als hoe zie ik eruit. Slank genoeg, borsten groot genoeg, de juiste Playboy-look zoals Sunny Bergman dat liet zien en geen rommelige vagina. Vrouwen bekijken zichzelf zoals ze bekeken worden, met oordeel.
En dan is het afgelopen met de pret en het ontvangen want ‘zo kan je natuurlijk niet goed voelen‘, wanneer je buiten jezelf staat en je jezelf beziet zoals man en maatschappij dat doen. En nog steeds kijkt Ellen vriendelijk in het rond en Twan vindt het ook nog steeds gezellig.
Een studente vraagt wat er eigenlijk gedacht wordt van de invloed van porno, qua seksualiteitsbeleving bij vrouwen.
‘Dat gaat toch eigenlijk alleen maar over mannen met macht over vrouwen?’, vraagt ze.
Ook weer zo jammer, is Ellen het met haar eens. Tja die porno geeft wel een heel onrealistisch beeld van wat vrouwen leuk en lekker vinden en tja het geeft mannen inderdaad ook vreemde illusies. Echt jammer en vervelend allemaal, die porno-norm, voor vrouwen.
Hoewel Twan op het punt lijkt te staan Ellen een kopje thee met een koekje erbij aan te bieden, kondigt hij zijn laatste vraag aan. Heeft ze nog een advies, zo ter afsluiting van deze College Tour? Aan zijn gezicht te zien wel graag een leuk advies. Daar hoeft Ellen niet lang over na te denken.
Voor vrouwen: ‘neuk alleen als je al opgewonden bent‘.
Ja, dat lijkt heel logisch maar inmiddels weten we wel beter, lacht ze. Verwachtingsvol kijkt Twan haar aan; hij heeft blijkbaar nog een paar minuten.
‘Nou ja’, zegt Ellen, ‘eh voel je nooit verplicht, je hebt recht op je eigen lichaam’. En na een korte stilte:
‘En voor mannen: je hebt geen, nooit recht op het lichaam van een ander’.
En vervolgens kijkt Twan olijk in de camera.

Beduusd vraag ik mij af of ik soms bevroren ben. Het lijkt immers wel alsof ik niet meer na kan denken. Hadden we het hier dertig jaar geleden ook niet over? Hadden we toen niet ook zoiets over korte rokjes en blaming the victim? Iets over dubbele moraal? Was er niet ooit iets over beeldvorming van vrouwen in de media? Over de invloed van dat gecultiveerde, gephotoshopte bloot en de man met de broek aan?

Ik bel een vriendin.
‘Sorry maar ik heb een hele vreemde vraag. Is er dan al die jaren niets veranderd?’
‘Nee,’ zei ze. Verontwaardigd.

 

 

 

 

 

Getagd , , , , . Bladwijzer de permalink.

Één reactie op Meisjes zonder plezier

  1. Pingback: Herman over Meisjes zonder Plezier - Nelleke's Blog-

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *